In deze podcast vertel Guillaume hoe hij al jonge leeftijd met mode bezig was. Hoe hij zijn bootschoenen customizte door erop te schilderen. Hoe hij zijn studie een beetje saai vond, omdat hij niet meteen mocht schetsen en hoe hij vervolgens wel zijn eerste sneakers schetste en opstuurde naar China. En hoe hij vrij snel, met een goede neus voor marketing, het merk uitbouwde.

We hebben het ook over het moment waarop hij dacht; ‘dit gaat hem worden’ (dat hij in een Seat Leon kwam aanrijden bij een schoenenwinkel in Amsterdam Zuid waar een lange rij buiten stond te wachten) en over het moment hij eindelijk in Barneys, zijn lievelingswinkel in New York, kwam te liggen. We hebben het ook over de rol van het internet die voor Guillaume cruciaal was in het verwerven van bekendheid, maar ook over het feit dat hij een slow cook wil zijn – en niet van hype naar hype wil leven.

Kortom, een uur lang gaat het over creativiteit, mode, architectuur, muziek, Guillaume’s onstuitbare drive en zijn business. Luister het hele interview in de Soundcloud-embed bovenaan de pagina of op het podcastplatform van jouw voorkeur. Er staat ook nog een samenvattend artikel in de Adformatie.

Guggenheim New York
In ons gesprek vertelt Guillaume dat de eerste modelijn die hij introduceerde bij Barneys geïnspireerd was op het Guggenheim in New York. Meer specifiek op het adagium ‘Form follows function’, wat inhoudt dat architect Frank Lloyd Wright de vorm van het museum liet dicteren door de functie ervan. Na het gesprek ontdekte ik op de website van het Guggenheim dat Wright het principe had overgenomen van zijn leermeester Louis Sullivan (1856–1924). Wat ook interessant is, is dat Wright het zinnetje veranderde in ‘form and function are one’. Daarover zegt het Guggenheim zelf: “This principle is thoroughly visible in the plan for the Guggenheim Museum. According to Wright’s design, visitors would enter the building, take an elevator to the top and enjoy a continuous art-viewing experience while descending along the spiral ramp.” In het interview zegt Guillaume ook nog dat het principe op de catwalk weleens ver te zoeken is; dan worden creaties getoond die er prachtig uitzien, maar niet te dragen zijn.

Creativity, Inc.
Toevalligerwijs spreekt Guillaume over het boek Creativity, Inc., van Pixar baas Ed Catmull, waarover ik in de vorige podcast met Jorrit Kreek ook sprak. Wat Guillaume ervan geleerd heeft is dat hij alle mensen binnen zijn bedrijf, met verschillende achtergronden en rangen en standen, in het proces wil betrekken. Ik heb het boek er even bij gepakt en één van de onderwerpen die aansluit bij Guillaume’s verhaal is dat Catmull een lange dunnen vergadertafel laat vervangen, omdat de tafel een hiërarchie in de meetings creëerde. De leiders zaten áán tafel en de rest er omheen. Daarbij kwam dat niet iedereen elkaar goed kon aankijken. Catmull: “When it comes to creative inspiration, job titles and hierarchy are meaningless. That’s what I believe. But unwittingly, we were allowing this table (…) to send a different message. (…) It wasn’t until we happened to have a meeting in a smaller room with a square table that John and I realized what was wrong. Sitting around that table, the interplay was better, the exchange of ideas more free-flowing, the eye contact automatic. Every person there, no matter their job title, felt free to speak up. This was not only what we wanted, it was a fundamental Pixar belief: Unhindered communication was key, no matter what your position.”

Mode docu’s
In het gesprek met Guillaume verwijs ik naar twee mode documentaires die een mooi inkijkje geven in de modewereld. De eerste is Dior et Moi waarin prachtig in beeld wordt gebracht hoe de Belg Raf Simons als creatief directeur bij Dior de teugels in handen neemt. De tweede, McQueen, heb ik nog niet zo lang geleden in de bioscoop gezien. Te zien is onder andere hoe de geniale McQueen zijn conceptuele modeshows tot leven brengt.