We beginnen het gesprek in Floris’ jeugd. Hij groeide op met zijn broer in een kunstenaarsnest; zijn vader was beeldend kunstenaar en zijn moeder illustrator en kunstenaar. Op de Amiga 2000 van zijn moeder vermaakt hij zich met grafische software. Ook won hij een keer een wedstrijd kijkdoos-maken, een mooie metafoor voor het werk dat hij later zou gaan doen, zo concluderen we.

Op de kunstacademie St. Joost, werd hij ‘losgeschud’ van de ideeën die hij had over wat animatie moest zijn (Disney). Hij ontwikkelde er zijn kunstzinnige kant en ontdekte er stop-motion. De eerste film die hij (op de academie) maakte was de Order Electrus – zie hieronder – een zogenaamde, zelfvervaardigde insectensoort. Met zijn budgetje van €50 huurde hij een David Attenborough-achtige voice-over om het zo echt mogelijk over te laten komen.

We hebben het veel in het gesprek over de ambiguïteit van zijn werk; deels gelikte animaties met een serieuze multi-media aanpak, deels kunstzinnige werken die vaak ethische kwesties aanroeren en ook een beetje weird zijn. Zijn werk The Origin of Creatures (naar Darwin’s Origin of Species) wordt daardoor weliswaar namens Nederland ingezonden naar de Oscars, toch is het ‘narratief’ net niet makkelijk genoeg voor het grote publiek. In de film bouwt een kluwen van lichaamsdelen de Toren van Babel, die door miscommunicatie instort – zie hieronder.

We hebben het ook over dat hij al vroeg in zijn carrière mensen online probeert te laten geloven in wat eigenlijk een soort “fake news avant la lettre” is. Dat doet hij bijvoorbeeld valse social media profielen te creëeren waarbij de volgers helemaal opgaan in zijn zelfverzonnen verhalen, die vrijwel altijd een science-fiction-achtig thema hebben. The Modular Body bijvoorbeeld, waarin een prototype van de mens wordt gebouwd uit allerlei onderdelen die uit de bio-printer komen. Een werk dat overigens is aangekocht door het Stedelijk Museum in Amsterdam.

Uiteraard hebben we het ook uitgebreid over zijn carrière-switch naar de game-wereld, die voortvloeide uit een kunstproject, waarin hij één van de luiken van De Tuin der Lusten van Bosch mocht verbeelden. Fantastisch om te horen hoe zijn idee van ‘de hel’ langzaam maar zeker transformeert naar de game Next Space Rebels en hoe hij het verkocht krijgt aan indie-game publisher Humble Games. Een hele nieuwe wereld voor hem, met harde deadlines, die er voor zorgde dat hij nogal wat stress had aan het eind van het project. Onder andere door de vele bugs die in het spel zaten. Floris vertelt dat hij opeens een ‘product’ aan het maken is, terwijl hij het project hier en daar nog steeds als een kunstproject aanvliegt.

Het is een zeer uitgebreid gesprek waarin Kaayk heel open spreekt over zijn manier van werken, ideeën, drijfveren en twijfels. Het geeft een prachtig inkijkje in het brein van de Creative Achiever die hij is. Creatief is hij, zoveel is glashelder. En omdat hij de lat altijd erg hoog legt voor zichzelf, hebben zijn projecten allemaal een zekere mate van succes. We eindigen het gesprek dan ook over zijn definities van succes – die verschillend is voor hem als kunstenaar en als game-developer.